W tym miesiącu nasza comiesięczna modlitwa odbywa się w okresie odwiedzin duszpasterskich w rodzinach, czyli kolędy. Ważny czas dla parafii i tak też traktował go ks. Marszałek. Zawsze na zakończenie tego czasu mówił kazanie, w którym podsumowywał spotkania duszpasterzy z rodzinami. Z wielką ciekawością można przeczytać notatki do jednej z takich homilii. Nie ma ona jednak daty, choć musiało to być niedługo po lądowaniu Apollo 11 na Księżycu. Oto kilka wymownych zdań z tych zapisków.

Rok 1953 był trudny dla społeczeństwa i dla Kościoła w Polsce. W styczniu (21-26) w Krakowie przed Wojskowym Sądem Rejonowym odbywał się pokazowy proces przedstawicieli kurii krakowskiej. Prokurator określał podsądnych jako bandę „zdrajców, szpiegów i wyrzutków”. Powszechnie rozpowszechniano opinię, że kuria krakowska jest „siedliskiem reakcji powiązanej z ośrodkami szpiegostwa i dywersji”. Trzech oskarżonych skazano na karę śmierci a pozostałych na długie więzienia. Wyrok śmierci nie został jednak wykonany, ale zamieniony na karę dożywotniego więzienia w sierpniu 1953 roku.

Rok 1953 był bardzo trudny dla ks. Jana Marszałka. Dotknęły go szykany i represje ze strony władz, co doprowadziło do nakazu opuszczenia parafii w Łodygowicach. Przebywał więc trochę w domu rodzinnym i potem jako rezydent w Skrzypnem k. Szflar, gdzie mieszkał przy tamtejszej kaplicy. Władze komunistyczne zabroniły mu jednak sprawować funkcji kapłańskich. W grudniu 1953 roku ks. biskup Franciszek Jop otrzymał zezwolenie od władz komunistycznych na przywrócenie ks. Jana Marszałka do posługi duszpasterskiej. Skończyła się w ten sposób jego tułaczka. Władze nie zgodziły się jednak na jego powrót do Łodygowic, więc biskup Jop, który był wtedy administratorem w Krakowie, posłał go do parafii Biały Kościół, która była wtedy bez proboszcza. Ks. Marszałek zjawił się tam 23 grudnia 1953 roku, a następnego dnia, w Wigilię Bożego Narodzenia, objął posługę i odprawiał Pasterkę, witając się z nowymi parafianami.

Nasze comiesięczne spotkanie modlitewne, gdy prosimy o łaskę rozpoznania woli Bożej w sprawie ks. Prałata i o błogosławieństwo w jego procesie beatyfikacyjnym, odbywa się za każdym razem w innym klimacie roku liturgicznego. Miesiąc listopad pomaga nam pielęgnować pamięć o naszych bliskich zmarłych, wspierając ich naszą modlitwą o wieczną radość. Jesteśmy przekonani, że Sługa Boży ks. Jan Marszałek sam cieszy się już nagrodą nieba. Ale to właśnie on uczył nas duchowej troski o zmarłych i o zmarłych kapłanów, którzy byli z nami związani. Jak już o tym pisałem, posłużył się kiedyś pięknym porównaniem. Mówił, że modlitwa za zmarłych kapłanów przypomina gromadzenie się dzieci wokół trumny ojca. Natchnieni właśnie tą myślą objęliśmy naszą modlitwą zarówno zmarłych kapłanów rodaków oraz tych, którzy kiedyś pracowali w naszej parafii. Jest to sposób naszej łączności w modlitwie z naszym ks. Janem. Razem z nim stajemy przez tronem Boga i Baranka w tajemnicy świętych obcowania. W perspektywie jubileuszu naszej parafii warto więc spojrzeć także na groby proboszczów z XIX wieku i innych kapłanów, których groby znajdują się na naszym cmentarzu.

Miesiąc listopad wiąże się w dużej mierze ze wspomnieniem wiernych zmarłych, z cmentarzem i często dzisiaj także z całym biznesem wokół cmentarza. Dla nas wierzących ważniejsza jest jednak tajemnica świętych obcowania, czyli tajemnica naszej wspólnoty ze świętymi przebywającymi w niebie i w czyśćcu. Wymaga ona jednak nieustannie weryfikacji jej rozumienia zgodnie z wymogami katechizmu. Często potoczne uproszczenia prowadzą do niewłaściwego myślenia w tym względzie. W naszej modlitwie przy Słudze Bożym ks. Janie Marszałku spróbujmy przywołać jego nauczanie w tym ważnym dla nas wszystkich temacie. A był to kapłan mądry, więc uczył nas głębokiego spojrzenia na tę tajemnicę.

  1. Duszpasterz z Podbeskidzia w drodze na ołtarze
  2. Strona Główna