Dziękujemy Panu Bogu, że nasze miesięcznice mają coraz większy zasięg. Dobrem trzeba się bowiem dzielić, a my pragniemy dzielić się tym, co otrzymaliśmy od Pana Boga przez pośrednictwo ks. Jana Marszałka. Dzisiaj to dzięki księdzu Profesorowi Tadeuszowi są z nami przedstawiciele Akcji Katolickiej diecezji Bielsko-Żywieckiej wraz z Zarządem. Piękne jest także to, że temat ks. Jana Marszałka został wprowadzony do ich programu formacyjnego "Szkoły Świętości".

Zbliża się kolejna miesięcznica, która jednoczy nas na modlitwie o rozpoznanie woli Bożej w sprawie sługi Bożego ks. Jana Marszałka i o błogosławieństwo Boże w procesie beatyfikacyjnym. Wiemy już wszyscy, że w styczniu ks. bp Roman Pindel otrzymał ze Stolicy Apostolskiej pozwolenie na otwarcie procesu, zgodnie z wymogami Prawa Kanonicznego. Tym samym można już używać w stosunku do ks. Jana tytułu „sługa Boży”. Otrzymaliśmy w ten sposób kolejny znak, że należy kontynuować rozpoczęty wysiłek zbierania dokumentów i poznawania bliżej osoby ks. Prałata. Właśnie w tym duchu proponuję spojrzenie na kolejny ciekawy fakt z jego życia.

Miesięcznice w roku 2022 rozpoczęliśmy w niedzielę 16 stycznia o godzinie 17.00. To czas, kiedy żyjemy jeszcze tajemnicą Bożego Narodzenia, choć sam okres bożonarodzeniowy już się skończył oficjalnie. Ewangelia przywołała nam jeszcze Objawienie Pańskie, gdyż cud w Kanie Galilejskiej związany jest z tą właśnie uroczystością. Nasz organista, umiejętnie dobranymi pieśniami (Mesyjasz przyszedł), pomógł zgłębiać główną myśl tej perykopy ewangelijnej.

Z wielką radością przyjęliśmy wiadomość, że 19 stycznia 2022 roku na ręce ks. Biskupa Romana Pindla dotarł list z informacją, że Stolica Apostolska nie sprzeciwia się otwarciu procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego ks. Prałata Jana Marszałka.

W ramach naszych refleksji o sposobie działania Pana Boga w życiu ks. Jana Marszałka chciałbym w tym roku zaproponować głębsze spojrzenie na niektóre znaczące wydarzenia z jego życia. Życie świętych może być bowiem dla nas także przykładem w rozwiązywaniu trudności codziennego życia. Łatwo tam odnajdziemy pewne wskazówki na temat tego, co wpływało na przyjęte przez nich postawy życiowe, jak rozwiązywali pojawiające się problemy. Są oni przecież naszymi braćmi i również oni musieli pokonywać przeciwności życia. Najważniejsza jednak była u nich umiejętność współpracy z łaską Bożą.

       Nasza grudniowa miesięcznica wpisuje się oczywiście w adwent. Ten okres przynosi wierzącym specjalną łaskę, która uzdalnia ich do oczekiwania i odkrywanie Zbawiciela przychodzącego w nasze ludzkie realia. Ale łaska ta motywuje także do duchowego wysiłku, nadając temu oczekiwaniu bardzo konkretny wymiar. W jednym ze swoich kazań na rozpoczęcie adwentu (trudno określić datę), ks. Marszałek przypomina zasady przeżywania tego czasu. Podkreśla konieczność wejścia w ścisłą relację z Chrystusem. Powołuje się tutaj na list św. Pawła do Rzymian. „Godzina jest, abyśmy ze snu powstali odrzućmy uczynki ciemności a przyobleczcie się w szatę jasności. Nie w rozpuście i pijaństwie, nie w złości i w zazdrości chodźcie, ale przyobleczcie się w Jezusa Chrystusa” (Rz 13, 12 – stare tłumaczenie, cytowanie przez ks. Marszałka). To powstanie ze snu i przyobleczenie się w Chrystusa ks. Jan tłumaczy jako rozwój cnót chrześcijańskich: sprawiedliwości, roztropności, wstrzemięźliwości i męstwa, czyli cnót nazywanych w katechizmie kardynalnymi. Program prosty, a jakże wspaniały dla życia człowieka. Chodzi o rozwój człowieka w Chrystusie.      

Boże, Ty przez przyjście swojego Syna wybawiłeś człowieka spod panowania grzechu i śmierci, daj nam uczestniczyć w życiu Odkupiciela, którego Wcielenie pokornie wyznajemy. Z liturgii Kościoła

Gdy przed wiekami Zbawiciel przychodził na świat w Betlejem, tamtym ludziom nie było łatwo rozpoznać co naprawdę się stało. Niewielu dostrzegło i przyjęło ten moment łaski dla świata i każdego człowieka.

Podobnie i dzisiaj, kiedy ta tajemnica uobecnia się w czasie i w wydarzeniach roku liturgicznego, wielu zadowala się tandetnym blichtrem, proponowanym na naszych ulicach. A łaska Boża, związana z tajemnicą Wcielenia Boga, pozostaje niedostrzeżona.

Nie jesteśmy jednak sami w rozpoznaniu tej godziny łaski, bo stają przy nas nasi święci Patronowie, którzy dzielą się z nami swoją radością życia z Bogiem i rozpalają w nas pragnienie rzeczy nieprzemijających. Jesteśmy przekonani, że wśród nich jest także nasz ks. Jan Marszałek, ciągle zatroskany o nasze zbawienie.

Niech łaska tych Świąt pomoże nam cieszyć się bliskością Jezusa Chrystusa, otoczonego chwałą swoich świętych.

ks.Stanisław Mieszczak SCJ

postulator

Jako ludzie wierzący dostrzegamy wielki potencjał dobra jaki płynie z obecności świętych w naszych wspólnotach. Jesteśmy za to wdzięczni Panu Bogu. Papież Benedykt XVI, podczas audiencji generalnej 15 września 2010 roku, wspominając św. Klarę z Asyżu, wyraził to bardzo wymownie: „Święci są największymi dobroczyńcami ludzki!”.

Nie trzeba nam daleko szukać przykładów. Mamy świeżo w pamięci beatyfikację wielkiego Prymasa Tysiąclecia, kardynała Stefana Wyszyńskiego. W sytuacji tak wielkich zagrożeń dla Ojczyzny w czasie II wojny światowej i w czasach powojennych, w okresie otwartej walki z Kościołem w czasach stalinowskich i w epoce gomółkowskiej, on zanurzony w kontemplacji Bożych spraw wciąż przypominał o fundamentalnych zasadach rozwoju ludzkości. Powtarzał, że kto nienawidzi już przegrał. Taka wizja nie wynika z ludzkiej i doczesnej logiki, ale jest wynikiem działania Bożego światła w sercu i umyśle człowieka otwartego na Boga. Jego postawa odbiegała wtedy od powszechnie narzuconych norm społecznych i nadal pozostaje również i dzisiaj wyrzutem dla wielu. Nie potrafimy do końca docenić ile zawdzięczamy jako naród temu człowiekowi.

Nasza miesięcznica w listopadzie związana była z modlitwą za zmarłych kapłanów, zarówno naszych rodaków jak i tych, którzy pracowali kiedyś w naszej parafii. Pamięć modlitewna o nich jest także wyrazem naszej wdzięczności Panu Bogu za dzieło ks. Jana Marszałka pośród nas. On sam, w homilii pogrzebowej ks. Franciszka Musiała, proboszcza w Krzyżowej i swojego kolegi z rocznika seminaryjnego, podkreślał znaczenie modlitwy parafian za swojego zmarłego duszpasterza. Porównywał ją do modlitwy za zmarłych rodziców, która umacnia więzy rodzinne. Modlitwa za zmarłego kapłana umacnia więzy we wspólnocie parafialnej. Było to w roku 1967. Zatem i nasza modlitwa za zmarłych kapłanów niech będzie wyrazem troski o naszą wspólnotę, jak nas tego uczył ks. Jan.

Listopad to miesiąc, który pobudza nas do pamiętania o naszych bliskich po drugiej stronie życia. Nasi zmarli, przebywający w czyśćcu, liczą w tym czasie na naszą modlitwę, gdyż Kościół daje nam do ręki potężną moc odpustów. Pamięć o zmarłych i modlitwa za nich to przejaw naszej miłości do nich przed Panem Bogiem. Weszło to bardzo mocno w naszą kulturę i czasami przybrało nawet formy, z którymi nam wierzącym trudno się do końca zgodzić. Ograniczenie pamięci o zmarłych jedynie do ubrania grobu, by inni widzieli, to przecież zbyt mało. Ale jest to myśl piękna i zbawienna, by modlić się za zmarłych, co zostało już podkreślone w Starym Testamencie (por. 2 Mch 12,44n).