Rozważając różne aspekty nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa, widoczne w życiu i posługiwaniu Sługi Bożego ks. Jana Marszałka, łatwo jest dostrzec charakterystyczną cechę ofiarności i całkowitego poświęcenia się Chrystusowi w służbie dla Niego. Kiedyś zostało już podkreślone ofiarowanie się Najświętszemu Sercu naszego Pana Jezusa Chrystusa poprzez akty poświęcenia i wynagrodzenia. Te akty nie są jedynie formą pobożności, ale mają swoje konsekwencje w życiu wiernego. Dają siłę duchową do naśladowania Chrystusa w poświęceniu własnego życia tak jak uczynił to On.

„Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać” (J 10,17-18).

W jubileuszowym roku naszej parafii również i nasza modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego ks. Jana Marszałka wpisuje się dokładnie w to wielkie przeżycie. Dostrzeżenie tego wspaniałego człowieka i „kapłana mądrej wierności” pomaga nam wszystkim uzmysłowić sobie wielki skarb wspólnoty Kościoła z jego pasterzami, którzy tworzyli tę rzeczywistość przez wiele lat. My dzisiaj otrzymaliśmy ten skarb, który należy poznać, docenić i przekazać następnym pokoleniom. Łaska jubileuszu porusza naszą pamięć, umacnia wiarę i postawę wdzięczności wobec Pana Boga. Do lepszego pogłębienia jubileuszowego przeżycia może nam pomóc także refleksja publikowana na łamach pisemka „Nasz Czas” oraz częste odmawianie modlitwy do Matki Bożej, przygotowanej specjalnie na to wydarzenie. Odmawiajmy ją nie tylko wspólnie w kościele, ale także w naszych rodzinach i prywatnie. Kilka jej fragmentów zostało przepisanych z modlitwy ks. Jana, zanoszonej do Matki Bożej z okazji nawiedzenia. Więc i on staje przy nas w tej modlitwie.

W jednym ze swoich kazań, prawdopodobnie jeszcze z czasów przed drugą wojną światową, ksiądz Jan Marszałek mówi o prześladowaniach chrześcijan ze strony organizacji ateistycznych na świecie (Zapiski I, 1). Kazanie rozpoczyna się cytatem z Ewangelii świętego Jana. „A gdy On przyjdzie będzie karał świat z grzechu, iż nie wierzą we Mnie” (J 16, 8). Jest to oczywiście stare tłumaczenie ks. Wujka. Podjęta tematyka wskazuje, że homilię tę głosił ks. Marszałek przy końcu roku liturgicznego, gdyż tam właśnie pojawiają się tematy o sądzie ostatecznym. Głównym tematem jest rosnący problem ateizmu i to ateizmu wojującego, czego przejawy znany były powszechnie z prasy i z lokalnych doświadczeń również w naszych stronach. Ks. Jan, opierając się na doniesieniach prasowych, mówi wprost o potwornościach, jakich dopuszczają się członkowie środowisk ateistycznych i komunistycznych na świecie. Ci wojujący ideolodzy postawili sobie jasny cel, jakim jest zniszczenie wszelkich przejawów życia religijnego i „pogrążenie wszystkich kościołów na świecie”. 

Sierpniowe spotkanie modlitewne, w którym prosimy Boga o światło dla rozpoznania znaków świętości Sługi Bożego ks. Jana Marszałka i o błogosławieństwo w procesie beatyfikacyjnym, odbywa się ciągle w klimacie maryjnym. Tym razem przypadło to nawet we środę, więc nasza modlitwa była zanoszona do Boga z Nowenną do Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Kontynuując refleksję na temat rozumienia nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa przez Sługę Bożego ks. Jana Marszałka, skupmy się teraz na adoracji. Ci którzy go pamiętają noszą w sercu jego obraz, kiedy skupiony klękał przed Najświętszym
Sakramentem, czy też kiedy z ambony prowadził Godzinę Świętą w pierwszy czwartek miesiąca. W związku z niedawnym odejściem do Pana ks. Franciszka Płonki, warto jeszcze raz przytoczyć jego słowa na temat Godziny Świętej prowadzonej przez ks. Jana, wypowiedziane u nas w kościele 16 lipca 2021 roku. „Szczególnie pamiętam jak w pierwsze czwartki miesiąca, w ramach Godziny Świętej, klęczał na tutejszej ambonie i prowadził medytację przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Dla mnie do dziś pierwszoczwartkowa Godzina Święta (cała godzina) to ta z Łodygowic, w wydaniu ks. prałata Jana” (Nasz Czas 30 (2023), s. 5). Takim pamiętamy naszego Sługę Bożego.

Wspólna modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego ks. Jana Marszałka przypadła na 15 niedzielę w ciągu roku. Czas wakacyjny stworzył spokojny klimat celebracji, a obraz siewcy Bożego słowa z Ewangelii pozwolił przywołać postać ks. Jana, który przez wiele lat siał to Boże ziarno na glebie naszej parafii. Wspominaliśmy także Matkę Bożą z Góry Karmel czyli Szkaplerzną. W parafii rodzinnej ks. Jana był to dzień odpustu parafialnego i stąd to przywiązanie ks. Jana od dzieciństwa do Matki Bożej i do Szkaplerza.

Przy okazji poprzedniej naszej wspólnej modlitwy o beatyfikację Sługi Bożego ks. Jana Marszałka, która przypadła w uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, starałem się przywołać charakterystyczną praktykę w tym nabożeństwie, jakim jest akt osobistego poświęcenia się Bożemu Sercu. My starsi pamiętamy z jakim zaangażowaniem uczył nas tego ks. Jan. Zaczynaliśmy już przy I Komunii i potem powtarzaliśmy w każdy I Piątek. Jest to logiczna konsekwencja przyjęcia przesłania Ewangelii, ukazanego szczególnie w symbolu Otwartego Serca. Warto ten akt praktykować, gdyż mobilizuje wierzącego do głębszego zaangażowania się w osobistą relację z Chrystusem.

Powiązanie naszej wspólnej modlitwy o błogosławieństwo Boże w procesie beatyfikacyjnym Sługi Bożego ks. Jana Marszałka z Uroczystością Najświętszego Serca Jezusowego dało nam doskonałą okazję do podkreślenia jednej z najważniejszych cech duchowych naszego przewodnika na drodze do nieba. Podziwialiśmy zawsze jego wiarę i przywiązanie do Jezusa Chrystusa, rozumem i sercem. Owocność jego pięknego duszpasterzowania była owocem jego wpatrywania się w otwarte Serce naszego Zbawiciela, które jest źródłem wszelkiej mądrości i łaski. On umiał przekazać nam prawdziwe wartości związane z nabożeństwem do Najświętszego Serca Jezusowego. Dlatego ksiądz postulator w swojej homilii podkreślił rolę aktu osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu i zachęcił do jego częstego odmawiania, za przykładem Sługi Bożego.

Nasza najbliższa miesięcznica w czerwcu przypada w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, więc skupmy się właśnie na tym ważnym nabożeństwie w życiu Kościoła. Jak dobrze wiemy, ono właśnie ożywiało także całe życie kapłańskie Sługi Bożego księdza Jana Marszałka. Warto więc poszukać co było największą wartością dla ks. Jana w tej duchowości. Ponieważ chodzi tu o wiele różnych aspektów, więc skupmy się na jednym. Pewnie i tak do tych refleksji będziemy jeszcze wracać wiele razy.

Minęła już 34 rocznica odejścia Sługi Bożego ks. Jana Marszałka do Domu Ojca. Jest to dystans czasu przynajmniej jednego pokolenia. Zatem duża część wiernych naszej parafii nie spotkała się już z nim bezpośrednio. Może słyszeli coś o nim od nas. Pojawia się zatem myśl o naszej odpowiedzialności za ten przekaz. Możemy pokazywać zdjęcia i opowiadać o naszych spotkaniach ze Sługą Bożym, ale czy to jest wystarczające? Czy nie winniśmy zrobić jeszcze czegoś więcej?